فوتبال یعنی زندگی و زندگی یعنی فوتبال

این تصاویر مربوط به زمین فوتبال شهرم زیراب سوادکوه است. که دیدن آن تداعی کننده خاطرات ورزشی چندین نسل می‌باشد. ولی اکنون متاسفانه بیش از یک دهه است که به حال خود رها شده است. موضوعی که مرا به فکر وا داشت و بهانه ای شد تا چند جمله‌ای در مورد آن به رشته ی تحریر در بیاورم. مطالبه‌ی ناچیزی است که جوانان شهرم از مسئولان دارند و به عنوان دغدغه از آن یاد می‌کنند.

ولی متاسفانه نه گوش شنوایی وجود دارد و نه هیچ نهادی به صورت رسمی پاسخگوی افکار عمومی می‌باشد و مطابق معمول رفتار مدیران و مسئولان در ایران سعی می‌کنند از زیر بار مسئولیت شانه خالی کنند و سازمان‌ها و نهادهای دیگر را مسئول کم‌کاری‌ها جلوه دهند.

جلسات پر تعداد و البته بی‌ثمر، اتلاف وقت، کم‌کاری و بی‌مسئولیتی همه و همه دست به دست هم داده است تا به امروز پیشرفت قابل توجهی برای این امر مهم حاصل نشود. نسلی که به‌خاطر ندانم کاری برخی از مسئولین ذی‌ربط، فوتبال‌شان در معرض نابودی قرار گرفت و شاید بخاطر این ماجرا مسیر زندگی ورزشی شان نیز تغییر کند.

روزگاری این شهر برگزار کننده لیگی بود که در دو سطح یک و دو برگزار می‌شد و این امر نشانگر آن بود که بازیکنان از لحاظ کیفی و کمی در سطح بالایی قرار داشتند و البته به این بهانه علاقمندان زیادی نیز در این مکان گرد هم می‌آمدند، تا رقابت و کری‌های داغ بین آنها تنور مسابقات را گرم تر کند. به مجرد آن نیز فوتبالیست های زیادی به سطح اول کشور معرفی شدند ولی اکنون با نبود زیر ساخت ها مطمئنا با خلاء بازیکن مواجه می شوند.