مازندرانی‌ها معمولا حضور پررنگی در انتخابات ریاست‌جمهوری دارند و در برخی دوره‌ها جزو استان‌های جریان‌ساز بوده‌اند. اما معتقدند به تناسب حضوری که در دوره‌های مختلف انتخابات داشته‌اند، مشکلات استانشان از سوی دولت‌های مختلف حل نشده است. بسیاری از مازندرانی‌ها بر این باورند که این دولت مازندران را به دلیل سرسبزی و مولد بودن آن در اولویت‌های پایین توجه قرار می‌دهند و به همین دلیل امروز مازندران پر از معضلات حل نشده‌ای است که امیدوارند در دولت سیزدهم حل آنها مورد توجه قرار گیرد.
حضوری میدانی بین اقشار مختلف جامعه در شهرها و روستاهای مازندران، چالش‌ها و اولویت‌های مختلفی را از نگاه آنها مطرح می‌کند. از مسائلی کلی مانند بهبود وضعیت معیشت و اشتغال گرفته تا تکمیل پروژه‌های نیمه‌کاره که این بار حل این مشکلات را از دولت سیزدهم انتظار دارند.
دغدغه‌های مردمی؛ محیط زیست و پروژه‌های نیمه‌تمام
اما در بین مطالبات مردمی برخی از دغدغه‌ها بومی‌تر و به نوعی مازندرانی‌تر است. مانند مسائل محیط زیستی و معضل پسماند که سال‌هاست گریبان این استان را گرفته و به زخمی عفونی در مازندران تبدیل شده است. «احسان فضلی» شهروند ساکن مرکز مازندران در این باره به همشهری می‌گوید: بسیاری از چالش‌های جامعه ما کلی و فراگیر است. مانند بیکاری و شرایط اقتصادی. اما معضل مهمی که دولت سیزدهم برای مازندران باید مد نظر داشته باشد، حل مشکل پسماند در این استان است. او گلایه می‌کند که تا کنون هیچ دولتی توجه ویژه و لازم به حل معضل پسماند در این استان را نداشته و به همین دلیل هم هر سال زخم زباله‌ها در مازندران عمیق‌تر شده است.
چالش دیگری که در نگاه شهروندان مازندران می‌توان به عنوان یک دغدغه بومی برای این استان مشاهده کرد، تعدد پروژه‌های نیمه‌کاره در این استان و عمر بالای برخی پروژه‌های زیرساختی و عمرانی است. «مهدیه فیروزی» شهروند ساکن قائمشهر و مدرس دانشگاه، کم‌توجهی دولت‌ها به مازندران را عاملی در توسعه‌نیافتن این استان بیان می‌کند و به همشهری می‌گوید: به گفته خود مسئولان مازندران در حال حاضر نزدیک به پنج هزار پروژه نیمه‌تمام در این استان وجود دارد که برای تکمیل آنها به بیش از پنج هزار میلیارد تومان اعتبار نیاز است. جالب و تأسف‌برانگیز این که عمر برخی از این پروژه‌ها به پنج دولت قبل و حتی بیشتر هم برمی‌گردد و هنوز به سرانجامی نرسیده‌اند. در حالی که برخی پروژه‌های مشابه همین طرح‌های نیمه‌کاره مازندران در استان‌های دیگر سال‌ها پیش تکمیل شده‌اند.
توسعه صنعتی و گردشگری
توسعه صنعتی هم در بین مطالبات مردمی قابل مشاهده است. بسیاری از مازندرانی‌ها توسعه نیافتن صنایع در این استان را ناشی از کم‌توجهی دولت‌ها به بهانه قطب کشاورزی بودن این استان می‌دانند و معتقدند که در این زمینه نسبت به مازندران اجحاف شده است. «بهنام جمشیدی» یکی از فعالان حوزه صنایع مازندران در شهرستان بابل معتقد است که دولت‌های مختلف نه تنها برنامه‌ریزی مناسبی برای توسعه صنعتی مازندران نداشتند، بلکه به دلیل ضعف نظارت بر فعالیت‌های صنعتی و سرمایه‌گذاری مرتبط با صنایع در این استان، اعتبار صنعتی شدن مازندران را نیز خدشه‌دار کرده‌اند. این فعال حوزه صنعت می‌گوید: مازندران زمانی در کنار قطب کشاورزی، از قطب‌های صنعت در زمینه نساجی و فعالیت‌های معدنی کشور به شمار می‌رفت. اما طی سه دهه اخیر نه تنها چیزی بر ظرفیت‌های موجود افزوده نشد، بلکه به دلیل سوءمدیریت‌ها و بی‌توجهی دولت‌ها به حوزه صنایع مازندران، همان ظرفیت‌های موجود نیز از دست رفته است.
از سوی دیگر شرایط منحصربه‌فرد مازندران در بخش گردشگری نیز سبب شده که درخواست گسترش زیرساخت‌های مرتبط با این صنعت درآمدزا نیز در بین مطالبات مازندرانی‌ها دیده شود. «علی‌اکبر رحیمی» شهروند ساکن نوشهر به بی‌برنامه بودن رونق گردشگری در مازندران طی دوره حضور دولت‌های اخیر اشاره می‌کند و به همشهری می‌گوید: کدام دولت می‌تواند بگوید برای قرار گرفتن گردشگری مازندران در مسیری درست یک برنامه منطقی ترسیم کرده است؟ خروجی این بی‌برنامگی‌ها سبب شده که امروز گردشگری مازندران بر پایه خوش‌نشینی و ویلانشینی استوار باشد و عملا درآمد خاصی نصیب استان نشود. از سوی دیگر توسعه نیافتن زیرساخت‌ها نیز سبب شده که در هنگام حضور گردشگران شاهد ترافیک سنگین، افزایش تولید زباله، تورم مقطعی و فشار بر زیرساخت‌های خدماتی و درمانی باشیم. در واقع دولت‌ها به مازندران فقط نگاهی تفریحی داشتند اما حتی برای توسعه این تفریحگاه هم کارهایی که باید را انجام ندادند.
اولویت‌های مازندران از نگاه مدیریتی
این چند موضوع در کنار برخی نکات دیگر مانند تصویب منطقه آزاد، حمایت از کشاورزی و دامداری و چندین موضوع کلی دیگر بخشی از مطالبات مازندرانی‌ها از دولت سیزدهم هستند. اما از نگاه کارشناسانه و اجرایی مطالبات مهم‌تری برای این استان مطرح است که چند مورد از آنها را «سید علی‌اکبر طاهایی» استاندار اسبق مازندران در گفت‌وگو با همشهری بیان می‌کند. طاهایی دو دوره استاندار مازندران بود؛ بار اول از آبان ۱۳۶۳ تا فروردین ۱۳۶۵ و نوبت دوم هم از آبان ۱۳۸۸ تا پایان دولت دهم.
0 نظر