گوهرتپه نام تپه ای باستانی در فاصله میان شهر تاریخی بهشهر و رستم کلا است که شکل‌گیری آن به پیش از تاریخ باز می‌گردد. ساکنان غارهایی مانند کمربند، هوتو و گمیشان پس از خروج از غار زندگی روستایی خود را در گوهرتپه آغاز کردند. گوهرتپه در دوره‌های مفرغ و برنز شکل شهرنشینی به خود گرفت. تا سالیان دراز ساکنان گوهرتپه از محوطه آن برای زندگی و هم‌چنین دفن مردگان خود استفاده می‌کردند، در دوره برنز متاخر از گستردگی شهر کاسته و دفن مردگان به فضایی خارج از شهر انتقال داده شد.
هم‌جواری با دریا، جنگل، غارها، منابع سنگ و قرارداشتن در فاصله غارهای باستانی و دره‌ها سبب شد تا گوهرتپه در مسیر توسعه و تکامل قرار گیرد، تا آنجا که در دوران مفرغ، گوهرتپه شهری با وسعت ۵۰ هکتار و مردمانی با فرهنگ و توانمند در ساخت ابزار بود.
تیغه‌ها، تراشه‌های سنگی و هاون سنگی از ابزارهای سنگی یافت شده در این تپه باستانی است که برای درو غلات، تکه کردن گوشت و آسیاب کردن از آنها استفاده می‌شد.
جنگ‌افزارهای مفرغی مانند سرنیزه، خنجر، زیورآلاتی مانند گردنبند و دستبند و ...، پیکرک‌های حیوانی و انسانی، ریتون‌های سفالی به شکل لاک‌پشت و پرنده، دوک و سردوک، فلاخن، ژتون و مانند این‌ها از دیگر آثار شاخص یافت شده در گوهرتپه است.
0 نظر