بهزاد پورمحمد|جنگ تحمیلی و هشت سال دفاع مقدس یک ملت در برابر یک جهان مدعی حقوق بشر، باعث شد تا فرزندان غیور این خاک و بوم، با دست خالی و خالصانه و بدون چشم داشتی از وطن، مردم و آرمانهای خود دفاع کنند و سرافراز پیش نسل آینده باشند.
اینان درس آموختگان اسلام ناب محمدی (ص) و مکتب حسین (ع) بودند که رفتن‌شان شهادت و در طبق اخلاص گذاشتن جان عزیزشان برای حفاظت از خاک وطن، مردم بی‌پناه و دفاع از آرمانهای به ارمغان داشته از تاریخ گذشته و ماندگار ایران بود.
بله رفتند و مادران، پدران، خواهران و برادران خود را داغدار کردند، ولی غیرت و مردانگی خود را نفروختند و ماندند آنهایی که بازماندگان همین جنگ نابرابر بودند، با اثرات شیمیایی به ارمغان رسیده از همین مدعیان حقوق بشر و اثرات جسمی و روحی ناشی از دفاع از وطن.
ماندند ولی خسته نشدند چون از گوشت و پوست همین مردم عزیز ایران اسلامی بودند، نه مثل عده‌ای خاص همانند دوران دفاع مقدس به‌جای حضور در میدان و یا پشتیبانی از جنگ، همراه مردم نبودند، شعار می‌دادند و ثروت‌اندوزی کردند و یا محیط امن خارج از وطن را ترجیح دادند و نه مثل عده‌ای به دنبال فریب مردم و سکانداری حکومت، اینان مردان بی‌ادعایی بودند که یا رفتند و خالصانه شهید شدند و یا ماندند و غریبانه در کنار مردم زندگی کردند و حامی مردم بودند.
جوانان ارزشمندی که بهترین دوران جوانی خود را در مناطق جنگی سپری کرده و زندگی با مردم و حمایت از آنها را به زندگی همچون زندگی آقازاده ها و مفسدان اقتصادی ترجیح دادند و می‌دهند. آنهایی که ماندند نیز خستگی در تن‌شان نیست، هر جا سیل، زلزله، کرونا، رانت‌خواری و ... بود و دولت شعار می‌داد و آه و ناله می‌کرد و با شعار مردم را فریب می داد و گفتار درمانی را به اقدام و عمل ترجیح می‌داد، اینان به میدان آمده و به عنوان مردان عمل و مردان میدان، چه آبروهای رفته ای از دولت را که نخریدند.
به یقین همه مردم باور دارند، اگر این مردان میدان و فرزندان خالص همین مردم نبودند تا حامی و پشتیبان مردم باشند، نه مردم را بلکه دولت را یک شبه قحطی فرا می‌گرفت و همین مدعیانی که ادعا دارند، دولت مردم را از قحطی نجات داد، با ثروت‌های کلان خود باز مردم را تنها گذاشته و از وطن فرار می‌کردند.
چرا خودمان را گول بزنیم، مردم با داشتن حامیانی همچون یادگاران دفاع مقدس و جوانان ارزشمند نسل حال که درس آموخته‌های مکتب همین عزیزان هستند، هرگز در دوران قحطی کم فکری و سوء مدیریتهای دولت، وطن و ارزش‌ها و آرمانهای خود را نخواهند فروخت.
دردهای‌شان همانند دردهای سنگین سال‌های اخیر وارده به مردم که ناشی از سوء مدیریت‌ها و زیاده خواهی و گفتار درمانی دولت هست، بزرگ، ولی قلب‌های‌شان همچون قلبهای همین مردم صبور و پردرد است.
هر چند بیش از یکسال و اندی از شیوع بیماری کرونا در ایران می‌گذرد و به خاطر سوء مدیریت و ندانم کاری دولت‌مردان و استفاده از روش‌های سعی و خطا و گفتار درمانی و بیان شعارهای بی‌پایه، مردم از همه لحاظ در مشقت و سختی هستند و هر روز تعدادی از هموطنان عزیز ما یا جان خود را از دست داده و یا مبتلا به این بیماری می‌شوند و عده‌ای نیز به تدریج به علت عدم رسیدگی مناسب و یا عدم توان مالی کافی جان خود را از دست می‌دهند و دولت تدبیر و امید بجای تدبیر راهکارهای اساسی و اقدامات مناسب و امید دادن به مردم با بی تدبیری و ناامیدکردن مردم، ایران و ایرانی را خسته کرده، به گونه‌ای که اگر اقدام و عمل و همراهی همین مردم نباشد، قطحی فراگیر دولت را به گونه‌ای فرا می‌گرفت که حتی توان و آبروی آن را نداشتند در انظار عمومی و رسانه‌ها ظاهر شوند و گفتار درمانی کنند و با آمار دست ساخته خود، مردم را فریب دهند.
0 نظر