وی گفت : در بازدید امروز مقرر شد فرماندار رامسر در مدت زمان ۲۴ ساعت جزییات طرحی را که از سوی مشاور تهیه شده و همین طور جدول زمانی برای احیاء و اعتبار مورد نیاز برای بهسازی را برای استانداری ارسال کند تا تصمیم گیری شود.
نماینده عالی دولت در مازندران افزود : با وجود این که باغ ۳۳ هکتاری در حوزه شهری واقع است و تامین منابع مورد نیاز برای احیای آن بر عهده شهرداری و شورای شهر رامسر است ، ولی چنانچه مجموعه مدیریت شهری با مشکلی برای ادامه کار مواجه شوند ، دولت و استانداری مازندران در تامین اعتبار مشکلی ندارد.
حسین زادگان تاکید کرد: در عین حال شهرداری و شورای شهر رامسر هم باید آن بخش از اقدامات عمرانی را که منافاتی با مجوزها ندارد و حداقل ها در احیای باغ محسوب می شود مانند زیباسازی آغاز کنند تا مردم تحرکات برای احیای این باغ را که در قلب شهر و جلوی چشمشان قرار دارد ، لمس کنند.
وی گفت : فرمانداری ، شهرداری و شورای شهر رامسر هیچ مانع اداری برای اجرای فعالیت های عمرانی ندارند. اگر شهرداری که متولی کار است در فرایندی اجرای کار با مشکل اعتباری و یا مجوزهایی در سطح ملی مواجه شود ، پیگیری های آن از سوی استانداری مازندران انجام می شود و جای نگرانی در این باره نیست.
استاندار مازندران تاکید کرد : فرایند احیای باغ می بایست طی بازه زمانی محدود به پایان برسد. لذت احیای باغ ۳۳ هکتاری به سرعت بخشی در اقدامات عمرانی مورد نیاز آن است.
حسین زادگان گفت : با توجه به این که احیای باغ مورد حمایت دولت است ، امید می رود نوورز ۱۴۰۰ را با مردم رامسر در باغ ۳۳ هکتاری جشن بگیریم. البته امید داریم زنجیره انتقال ویروس کرونا تا آن زمان به شکل امروز نباشد و شرایط بهتری را تجربه کنیم.
احیای باغ ۳۳ هکتاری رامسر طی سال‌های اخیر به دلیل بی‌سرانجامی وعده‌های داده شده به رویایی دست نیافتنی برای شهروندان رامسری تبدیل شده است. این باغ که از نظر ریخت شناسی و معماری قابل مقایسه با نمونه‌های ایرانی آن مانند هشت بهشت اصفهان و مشابه خارجی مانند ورسای فرانسه است ولی سال های اخیر دچار انواع ناملایمات و از همه مهمتر مداخلات خارج از ضوابط بافت های تاریخی شده مانند ساخت برج چشم انداز در ضلع شرقی و یا طرحی شهرداری برای ایجاد بزرگ ترین پارک خاورمیانه در این محوطه تاریخی .
رفتار مخرب با این باغ یگانه مازندران حتی با وجود ثبت ملی آن از سال ۸۳ نه تنها متوقف نشده است ، بلکه در نبود مدیریت و طرح کارشناسی ، پوشش گیاهی آن هم که دارای گونه های تاریخی است آسیب جدی دید. البته استفاده از موزاییک های ناهمگون و نامتعارف با آنچه از گذشته بر جای مانده بود نیز چهره ای ناخوشایند به باغ بخشیده است.
بارگذاری سازه های آهنی برای ساخت مجتمع فرهنگی هنری در عرصه باغ نیز آخرین ضربه را بر پیکر بی جان این بافت تاریخی زد، به طوری که سبب شد باغ ۳۳ هکتاری که یکی از ۲ طرح پیشنهادی اداره کل میراث فرهنگی استان مازندران در سال ۸۸ برای ثبت جهانی به سازمان یونسکو بود، به دلیل وجود این سازه در محوطه باغ، از دستور ثبت جهانی خارج شود.
پس از سال های بی توجهی به این باغ تاریخی منحصر به فرد مازندران ، طی دو سال گذشته با مداخله استانداری مازندران و سازمان میراث فرهنگی اقداماتی در دستور کار قرار گرفت که از جمله آن قرار دادن باغ در اختیار شهرداری بود تا نسبت به احیای آن مطابق ضوابط میراثی اقدام کند ، شهرداری رامسر تاکنون اقدام خاصی انجام نداده است و همین باعث گله شهروندان شد.
0 نظر