با این وصف به نظر می‌آید استقلال در نهایت بهترین انتخاب ممکن را انجام داده و اگر حواشی مخرب اندکی از اطراف این تیم کنار بروند ممکن است بالاخره این تیم پرطرفدار به آرامش برسد و به روز‌های خوبش بازگردد. حضور محمود فکری بر روی نیمکت استقلال اگرچه با داستان‌های عجیبی میسر شد، اما از نگاه بسیاری شبیه ماجرای به خدمت گرفتن یحیی گل‌محمدی در پرسپولیس است.
بعد از ترک ایران از سوی استراماچونی، فرهاد مجیدی سعی کرد به مثابه یک منجی در استقلال ظاهر شود و سر و سامانی به آبی‌های بخت‌برگشته بدهد، اما اختلافات او با احمد سعادتمند و تلاش‌های مدیرعامل پیشین استقلال برای بازگرداندن استرا اجازه نداد یک روز خوش از گلوی تیم و هواداران پایین برود. اینچنین بود که استقلال در سه میدان لیگ برتر فصل قبل، جام حذفی و لیگ قهرمانان آسیا دست خالی بماند و نتواند حتی یک قهرمانی به دست آورد.
حالا و با حضور فکری که تجربه خوبی را در نساجی قائمشهر به دست آورده به نظر می‌آید استقلال دست‌کم از بعد فنی، می‌تواند به آینده امیدوار باشد. البته همچنان یک خطر بزرگ تیم آبی‌ها را تهدید می‌کند و آن نیز تغییر در مدیریت باشگاه است. به هر حال باشگاه فعلا با سرپرست اداره می‌شود و دیر یا زود باید مدیرعامل بعدی معرفی شود. به نظر می‌آید هر چقدر انتخاب مربی برای استقلال پر دردسر و داستان‌دار بود در مورد انتخاب مدیر آینده باید منتظر جنجال بیشتری بود، چون دست مدیریت ورزش ایران در این زمینه خالی است و تجربه سالیان اخیر در این زمینه عمدتا شکست‌بار و رقت‌انگیز بوده است.
به هر حال تیمی که در غیبت فرهاد مجیدی، مربی‌گری موقت نامجو مطلق و مدیریت سعادتمند اقدام به جذب بازیکن کرد حالا به عنوان یک میراث نه چندان دلخواه به فکری رسیده و اگر مدیرعامل جدید هم از راه برسد احتمالا باید منتظر اعمال سلیقه او نیز بود و به تبع آن تغییرات بعدی و بعدی...
اینکه سرپرست فعلی باشگاه تا چه زمانی در این سمت حضور خواهد داشت هنوز برکسی روشن نیست، اما سرپرستی باشگاه نیز چه در استقلال و چه در پرسپولیس همواره با نوعی بلاتکلیفی و بی‌قیدی همراه بوده و شرایط فعلی هم چندان خوشایند باشگاه نخواهد بود.
در این وضعیت شاید مطلوب‌ترین حالت این باشد که امور تیم و مسائل فنی و پشتیبانی در اختیار سرمربی و سرپرست قرار گیرد و اگر مدیرعامل جدیدی نیز معرفی شد چندان دخالتی در امور نداشته باشد و تمرکز خود را بر مسائل اقتصادی و تسویه بدهی‌های سنگین باشگاه قرار دهد که البته خود همین کار نیز در حکم جهاد اکبر محسوب می‌شود! به هر حال آنچنان که پیداست از جمع بازیکنان سابق و پیشکسوتان باشگاه کسی شانس تکیه زدن به صندلی مدیرعاملی را نخواهد داشت و عموما افراد ناآشنا این قبیل پست‌ها را در اختیار خواهند گرفت، بنابراین باید در آرزوی تقوا پیشه‌کردن مدیران جدید و دخالت نکردن آن‌ها در مسائل فنی باشیم.
در واقع خواسته هواداران و بازیکنان تیم از مدیرعاملی که معلوم نیست کی از راه خواهد رسید، می‌تواند این باشد که «لطفا به هیچ چیزی دست نزنید و بهترین کار این است که کاری نکنید!» به هر حال کادر فنی و سرپرستی باشگاه آنقدر در طول حضورشان در استقلال از این جور گرفتاری‌ها و مصائب به چشم خود دیده‌اند که قطعا از دیگران و حتی مدیران باشگاه راه‌حل‌های بهتری را جست‌و‌جو خواهند کرد.
شاید این تنها راه رسیدن استقلال به آرامش و موفقیت باشد، چیزی شبیه وضعیت پرسپولیس که اصولا با همکاری گل‌محمدی و پیروانی به دست آمده است.
فکری در استقلال؛ آیا آبی‌ها به آرامش می‌رسند؟
0 نظر