خداوند تبارک و تعالی در هنگام آفرینش مازندران نگاه هنرمندانهای به بابلکنار داشت چرا که طبیعت سحرانگیزش چشم هر بینندهای را مقهور زیباسازی خلقت حضرت آفریدگار میسازد.
دلتای بابلکنار با رودخانه زلال بابلرود یکی از بینظیرترین مناظر طبیعی ایران است که کمتر مورد توجه وزارت گردشگری و استانداری مازندران قرار گرفته است.
بخش بابلکنار شهرستان بابل قطعهای از بهشت و موهبت الهی است که با سیاستگذاری درست میتواند هدف و قطب گردشگری در تراز و رتبه بینالمللی شود.
پارک جنگلی بابلکنار، هفت آبشار، سدخاکی سنبلرود، باغات مرکبات، اماکن بومگردی، مسیر چند کیلومتری بابلرود، صنایع دستی، محلات زیبا باچشمانداز دیدنی، همجواری با جنگلهای لفور سوادکوه، بندپیشرقی و شیرگاه، دسترسی آسان به راهآهن شمال و جاده شریانی هراز و فیروزکوه از طریق کنارگذرجنوبی بابل از ویژگیها و شاخصهای مهم مرتبط با گردشگری بخش بابلکنار میباشد.
ویلاسازی با تغییرکاربری جنگل و باغات، استقرار صنایع آلاینده و مکانیابی نامناسب سایت زباله سه تهدید و رقیب توسعه گردشگری میباشد که مشکلات حادی برای عرصههای طبیعی، کشاورزی و محیط زیست ایجاد نموده است.
طرح ملی منظومه روستایی بابلکنار با هدف ساماندهی جامع روستای بخش یکی از اقدامات زیربنایی پارلمانی مجلس نهم با هدف تسهیلگری جوامع محلی و توسعه گردشگری است که نیازمند حمایت و پیگیری بیشتر است.
پیشنهاد نگارنده این است که کل بخش بابلکنار به مقصد و «منطقه ویژه گردشگری» تبدیل شود تا با برنامهریزی و سیاستگذاری ملی و بهبود زیرساختها موجب پیشرفت پایدار منطقه گردد.
هالی فهیم، نجیب و نفیس بابلکنار بخصوص جوانان تحصیلکرده با درک عمیق از تحولات فضای کسب و کار و اقتصاد گردشکری در جوامع محلی برای ارزشآفرینی و خلق فرصتهای کارآفرینانه در نهادسازی و تسهیلگری در جذابسازی طرحهای گردشگری مشارکت نمایند
به قلم: ایرج نیازآذری
0نظر