وی گردشگر پذیری محمودآباد را خلاصه در ویلاسازی و آپارتمان سازی خوش‌نشینان عنوان کرد و گفت: ارتفاع سازی و ساکنان فصلی هیچ کمکی به توسعه اقتصاد گردشگری این منطقه نکرده اند.
فرماندار محمودآباد با انتقاد از اینکه تمام سرمایه گذاری در این شهرستان متمرکز به ساخت و ساز خانه برای خوش نشینان شده است افزود: گردشگری این شهرستان همانند چندین دهه قبل فقط به ساحل و گشت و گذار سرگردان مردم در سواحل خلاصه شد.
شریعت بوم‌گردی ، روستاگردی ، جنگل ، آببندان و تالاب را از ظرفیت های مهم گردشگری محمودآباد برشمرد و ادامه داد: باید از این ظرفیت ها به نفع پیشرفت شهرستان و مردم استفاده کرد.
وی افزود: روستاهای محمودآباد که روزگاری محل زندگی ، کسب و کار و کشاورزی مردم بود اکنون به جولانگاه ویلاسازان و غیر بومیان تبدیل شده است و رفته رفته شاهد تغییر هویت روستاها هستیم که بسیار نگران کننده است.
فرماندار محمودآباد توسعه پایدار شهرستان را تنها در گرو پیشرفت و احیای گردشگری دانست و افزود: صنعت گردشگری کاملا در حال طی مسیر بیراهه است و نیاز است مدیران شهری و استانی نسبت به این مسئله بازنگری داشته باشند.
شهرستان ساحلی محمودآباد با یکصد هزار نفر جمعیت به دلیل قرارگیری در منتهی علیه محور هراز و هم چنین قرار گیری بر سر محور اتصال شرق به غرب استان به عنوان یکی از مهم ترین شهرهای مسافرپذیر مازندران محسوب می شود، ولی ظاهرا نگاه غالب در این بخش به خاطر نبود برنامه های مشخص تنها به سکونت خوش نشینان یا عبور گردشگر به شهرهای دیگر خلاصه شده است.
نکته جالب تر این که محمودآباد از شهرستان های ساحلی مازندران محسوب می شود و اصولا ماندگاری گردشگر در اینگونه مناطق به خاطر جذابیت گردشگری دریایی قاعده محسوب می شود، قاعده ای که ظاهرا به خاطر نبود برنامه ریزی شامل محمودآباد نشده تا خود به خود به استثناء تبدیل شود.
بر اساس گزارش های رسمی سالانه این شهرستان پذیرای بیش از پنج میلیون نفر مسافر است که آمارهای غیر رسمی چیزی بیش از این را نشان می دهند. اگر چه محمودآباد به نسبت دیگر شهرهای شمال قدمت چندانی ندارد و به نوعی منطقه جوان محسوب می شود، ولی از جمله شهرهای ساحلی محبوبِ نه تنها در مازندران بلکه شمال کشور محسوب می‌شود.
با این حال محمودآباد در یک چند دهه اخیر نه تنها رنگ سرمایه گذاری در بخش گردشگری را ندید ، بلکه اراضی خود را به شکل برج و ویلا تقدیم خوش نشینان کرد.
برای مثال در شهر کوچک سرخرود محمودآباد با جمعیت هفت هزار نفری در یک دهه اخیر شاهد سکونت حدود ۲۰ هزار غیربومی و حدود ۶ هزار واحد مسکونی در قالب برج و ویلا بود.
در بخش مرکزی و روستاهای محمودآباد نیز شرایط به همین منوال است که این مسئله نه تنها کمکی به صنعت گردشگری و اشتغال زایی این ناحیه نمی کند بلکه بخش قابل توجهی از ظرفیت خدماتی شهرستان را نیز مصرف می کند.
0 نظر